9 en 10 januari - De laatste dag en het vertrek

Helaas, onze laatste volledige dag in Florida is aangebroken. We hebben ontzettend van onze vakantie genoten en we zouden er best nog een paar weken aan vast willen plakken.

Merlijn zal zijn favoriete cornflakes erg missen.

Wij zullen het missen om zomaar een krantje uit de automaat te kunnen pakken:

Of tijdens het boodschappen doen in de Walmart even een hamburgertje  te kunnen pakken bij de inpandige Mac Donalds:

En  zo zijn er wel meer dingen waar we de komende tijd met smart aan terug zullen denken.

Maar voordat we vertrekken moeten we eerst op zoek naar een nieuwe koffer. Wij kopen ieder jaar koffers bij Bealls Outlet. Op vrijdag is er korting voor iedereen onder de 50 jaar. En omdat wij een volle spaarkaart hebben, krijgen we nog eens korting op korting. Uiteindelijk kopen we twee mooie, megagrote koffers voor 36 dollar per stuk.

Op onze laatste dag winkelen we ook nog even bij Prime Outlets. Michael koopt er een paar truien. We willen er nog veel langer rondlopen, maar de dag begint al te vorderen en we willen op tijd naar huis om in te pakken. We gaan een paar Walmarten af op zoek naar een haakweegschaal (eigenlijk bedoeld om vis mee te wegen. Veel toeristen gebruiken dit om hun koffers mee te wegen), om onze bagage te wegen, maar het is duidelijk dat we in een toeristengebied zitten, want het is overal uitverkocht. We bedenken ineens dat Outdoor World er vast genoeg heeft en slagen daar inderdaad.

Toen ik deze zaak op Premium zag, draaide ik mijn hoofd even om, hi hi. Misschien moeten we maar een familielogo als dit maken.

Thuis gekomen pakken we al zoveel mogelijk in. Het huis hebben we in redelijk nette staat gehouden, dus we hoeven niet als een gek te gaan schoonmaken. Het is wel relaxed dat we zaterdag nog een paar uur kunnen uitslapen. Vorig jaar (*klik*) vertrokken we midden in de nacht en dat was lang niet zo prettig.

Zaterdagmorgens sta ik met een wat onwerkelijk gevoel op. De lucht is strakblauw en het is heerlijk warm weer. Het is een vreemd idee dat we straks in Nederland in de vrieskou zullen zitten. Geen van allen vinden we dat een fijne gedachte.

Omdat we van te voren al onze bagage hebben gewogen, denken we dat het inchecken wat ontspannender zal gaan dan vorig jaar. Maar oei, wat heb ik me daarin vergist.

De koffers zijn allemaal netjes op gewicht. Oké, we moeten één keer wat overgooien van de één naar de andere koffer, maar daarna komen ze, hoe krijgen we het voor elkaar, allemaal precies op 50 pond uit. Maar dan staat ons een verrassing te wachten. Het meisje achter de balie vertelt ons met een stalen gezicht dat onze koffers niet aan de toegestane afmetingen voldoen en dat we moeten bijbetalen.

Wij zijn verbaasd. We gebruiken al jaren dezelfde koffers. Ze gaan altijd helemaal volgepropt mee terug en er is nog nooit een probleem mee geweest. Waarom nu dan wel ineens?

Het meisje vertelt dat de regels nog hetzelfde zijn, maar dat ze tegenwoordig strenger nageleefd worden. Dusseh, of we even willen bijbetalen. 5 x 175 euro, oftwel 875 dollar.

Ik zie sterretjes. Ik zie alle prachtige Floridasouveniers die we in de koffers hebben gepropt weer voor me. Pelikaantjes voor in de kerstboom, een kerstelfjesmuts, een kerstboompalmboom, shirts, schoenen, complete kerstbomen…  Alles megagoedkoop, konden we gewoon niet laten liggen. Wil deze baliebitchdame ons nu vertellen dat dit allemaal voor niks was?

“Kenwietoktoedemeneger?” breng ik uiteindelijk hijgend uit. “Plies?”

De baliebitch (ja, laten we daar maar eens duidelijk over zijn, dat was ze gewoon. Ze had geen enkel mededogen. Ze wilde gewoon al onze Floridakorting afpikken) rolt met haar ogen, maar haalt inderdaad iemand. Deze vrouwelijke manager lijkt even onvermurwbaar. Ze haalt een meetlat te voorschijn en legt uit dat de ene koffer een halve centimeter te breed is en de andere koffer anderhalve centimeter.

Dan begint Michael ze uit te leggen dat de koffers hélemaal niet zo dik zijn. Kijk, als je hier wat aandrukt en hier een knietje geeft, zijn ze ineens een stuk dunner. Hij doet wat ritsen dicht, stampt de koffers aan en vertelt enthousiast hoe dun onze koffers in werkelijkheid wel niet zijn. We halen opgelucht adem wanneer de manager ineens een kort knikje geeft en een koffer goedkeurt. En vervolgens nog een koffer. Michael gaat net zo lang door met zijn betoog tot hij de manager en de baliebitch ervan overtuigd heeft dat onze koffers in werkelijkheid zo plat als een dubbeltje zijn. Als je ze maar vanuit de juiste hoek bekijkt  en de juiste instelling hebt ;-)

De koffers mogen uiteindelijk zonder bijbetaling door en wij gaan door naar de douane voor de volgende procedures. Maar eerst maar even wat zweet wissen in de hal.

Niet veel later zitten we in het vliegtuig en zien we vanuit het raampje hoe Florida steeds kleiner wordt.

Vorig jaar hadden we een overstap van 8,5 uur, maar nu gaan we al na 1, 5 uur door. We hebben nog net tijd om een ijsje bij de Mac Donalds te halen en zitten voordat we het weten alweer in het volgende vliegtuig. De kinderen en Lou vermaken zich met het lezen van Donald Duckjes.

Gelukkig lukt het de kinderen ook om een flink aantal uren te slapen aan boord. Dat zal ook wel moeten, want maandag moeten ze weer gewoon naar school. Tja, het gewone leven gaat voor ons allemaal weer beginnen. En dat zal voor ons allemaal flink wennen zijn.

Wanneer we op Schiphol bij de bagageband staan te wachten, komen we er al snel achter dat we weer een koffer missen. In al die jaren is het nog nooit mis gegaan met onze bagage en nu gebeurt dit ons op de heen en op de terugreis. Zul je net zien. Wanneer we de vermissing aan Delta melden krijgen we te horen dat onze koffer in Orlando achtergebleven is en dat ze hem na zullen leveren. Oké dan. Het is behoorlijk vervelend, maar doe je er verder aan?

Het valt niet uit te leggen hoe koud we het hebben wanneer we onze koffers even later over naar de parkeerplaats sjouwen. Op weg naar huis zien we een wit, bevroren landschap en spiegelgladde meertjes. Het lijkt wel het landschap van een schilderijtje. Natuurlijk, dit heeft ook wel zijn charme, maar als je het niet erg vindt geef ik voorlopig nog de voorkeur aan de Floridazon. ;-)