Het is echt heerlijk om hier wakker te worden, naar buiten te stappen en te merken dat het gewoonweg warm is en dat de zon schijnt. Vanmorgen was het uitzicht nog eens extra mooi door vier gekleurde luchtballonnen in de verte.
Terwijl de pool guy het zwembad schoonmaakte, maakten wij ons snel klaar voor vertrek. We zouden om elf uur in de haven van St. Petersburg zijn en dat is natuurlijk een aardig stukje rijden.
We waren op tijd bij Frenchy's.
Voordat we vertrokken kregen we (of eigenlijk Michael, want wanneer je zo’n boot aan mij over laat, kun je lachen denk ik, haha) een uitgebreide instructie. Met behulp van een kaart werd de route uitgelegd. Daarbij wees de man goede visplekjes aan (gisteren hebben we twee vishengels bij de Walmart gekocht) en waar we verder op moesten letten. Ook werd de werking van de boot uitgebreid uitgelegd. In een ver verleden hebben we ooit een boot gehad, dus Michael klonk het allemaal wel enigszins bekend in de oren. Overigens hoef je voor het besturen van een boot hier in Florida geen vaarbewijs te hebben.
Voordat we gingen kochten we ook wat bevroren garnalen, omdat dat volgens de man van Frenchy’s de beste manier is om vissen te vangen.
De boot was voor ons allemaal ruim genoeg met genoeg opbergruimte. We konden dus allemaal comfortabel zitten.
We voeren zo heel relaxed de haven uit. Ik weet niet wat ik precies van de boottocht in gedachten had. De boot die we nu hadden zag er niet uit alsof hij heel snel kon en ik dacht dat we heel rustig en vredig over het water zou varen. Michael had echter allang in de gaten dat de boot veel sneller kon. Hij vond dat er wel even wat gas bij moest. De kinderen en ik hingen al snel op deze manier in de boot:
“Papa, papa, stoppen, alsjeblieft,” kermden de kinderen.
“Stoppen, Mike, je moeder waait de boot nog uit!” riep ik boos, terwijl ik me uit alle macht aan de railing vast hield. Tot mijn verbazing zat Ans er heel relaxed bij. “Jullie zijn allemaal watjes,” verkondigde ze, terwijl ze nog maar eens een trekje aan haar sigaret nam. “Ik heb vroeger zo vaak gevaren. Dit is nog niks.”
Michael, aangemoedigd door zijn moeder gaf er nog maar eens een dotje gas bij. Af en toe stuiterde boot zo hard tegen de golven dat ik los van de zitting kwam.
“Het went wel,” zei Ans.
Oké, dan. Ik moet ook eerlijk zeggen dat het inderdaad snel wende. Misschien zijn we inderdaad watjes, haha. De kinderen trokken ook al snel bij. En ook Lou kon al snel weer lachen.
De kinderen wilden heel erg graag vissen. Eigenlijk had Quintijn het er al een jaar over dat hij een keer in Florida wilde vissen. Maar Merlijn was degene die aan de lopende band beet had.
Quintijn had wel een flink aantal keren beet, maar iedere keer wist de vis er met de garnaal vandoor te gaan (zijn ze hier getraind, ofzo?). Hij is er echter de jongen niet naar om bij de pakken neer te gaan zitten en hij had al snel een andere bezigheid gevonden.
Na het vissen gingen we weer verder met onze route. Af en toe moest er weer wat gas gegeven worden, maar dit kon ik goed hebben en ik zat zelfs behoorlijk om mijn gemak te filmen (*klik*).
De omgeving is behoorlijk paradijselijk. Je zult hier maar wonen, dacht ik iedere keer ;-)
Maar blijkbaar kon het nog mooier. Michael had al een paar keer gezegd dat hij hoopte dat we dolfijnen zouden zien. Nou, die zagen we inderdaad. Niet één, maar hele groepen. Zoveel zelfs dat we op een gegeven moment niet meer wisten waar we moesten kijken. Ik heb ontelbare foto’s gemaakt, maar op het filmpje dat ik heb gemaakt kun je al goed zien hoe dichtbij ze waren.
Onze dag kon dus helemaal niet meer stuk. Niet veel later moesten we terug naar de haven varen in verband met de tijd, maar we zaten stuk voor stuk te glunderen.
We hadden een mobiele telefoon meegekregen. Voordat we de haven binnenreden, moesten we bellen. Er werd ons verteld vijf minuten te wachten omdat ze op dat tijdstip met andere boten bezig waren die ook aankwamen. Daarna mochten wij ook aanleggen.
Het was onderhand vijf uur. Ook hier is het ‘s avonds vroeg donker dus toen we weer richting huis reden, konden we de zon zien ondergaan. We waren alle vijf kapot, maar voor ons allemaal was dit een echte hoogtij dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten