Het zou dinsdag geweldig weer worden en we vonden dat we maar weer eens een dagje strand moesten pakken. Dit keer wilden we het in de richting van Clearwater zoeken.
Clearwater is volgens één van mijn reisgidsen het centrum van zonaanbidders. De indianen woonden hier vroeger vanwege het kristalheldere water dat wordt aangevoerd door veel actieve bronnen. De stranden zijn kilometers lang, maar vooral bij pier 60 is het altijd behoorlijk druk.
Alleen al de route er naar toe is geweldig.
Dit is duidelijk een grote stad. Bij pier 60 is het erg druk. Tenminste, naar Amerikaanse begrippen. Naar Nederlandse begrippen heb je nog steeds een zee van ruimte. Maar we zijn zo heerlijk aan het sightseeën dat we nog een stukje doorrijden en zodoende op Sand Key belanden. En Sand Key is weer zo’n typisch eilandje waar de gepensioneerde Amerikaan van het goede leven geniet. Ik kijk graag naar leuke huizen en heb mijn toestel natuurlijk weer paraat.
Overal waar we kijken zien we weggetjes naar heel rustige strandjes. Wanneer we uiteindelijk besluiten dat het tijd wordt om daadwerkelijk uit te stappen zien we dat we ondertussen op Indian Rocks Beach zitten.
Alles is helemaal rustig en vredig totdat… ik durf het bijna niet te zeggen, maar het heeft weer alles met pretzels te maken. De kinderen wilden een pretzel aan de meeuwen geven en vervolgens brak zo ongeveer de hel los.
De terugweg is al net zo mooi als de heenweg (ja, logisch ;-D). We stoppen tussendoor nog even bij Beals Outlet en bij de dollarshop. Bij de dollarshop kopen we voor een paar dollar een hele garderobe voor Lou ( ik begin me ondertussen af te vragen of het hele verhaal niet een beetje ziekelijk begint te worden, haha). Bij thuiskomst past Lou zijn nieuwe kleren. Het staat hem enig, maar hij verdomd het om op de foto te gaan. Volgens hem is zijn kapsel geruïneerd door de zeewind. Nou ja, ik krijg hem de komende dagen nog wel. Het komt vast helemaal goed met de Loufoto’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten